We zijn gelukkig hier...

Lea en ik wonen hier nog niet lang, maar we stellen het prima. Voor mijn vrouwke, die Parkinson heeft, is het wat moeilijker. Zij heeft meer moeite om onze vertrouwde stek los te laten. De kinderen hebben ons een zetje gegeven om naar hier te komen. Ons huis was groot en had veel trappen, het was echt niet veilig meer om daar nog te blijven. Toen er een plaatsje vrij kwam hebben we niet meer getwijfeld. 

Hier hebben we alles wat we nodig hebben. Voor Lea komt de thuisverpleging elke dag en we hebben ook Familiehulp. Het is een luxe dat je nog weinig zelf hoeft te doen. Ook het eten is hier echt goed.

We nemen ook geregeld deel aan activiteiten. Mijn vrouw is nu naar de film gaan kijken en ik leg ondertussen een kaartje met andere bewoners. 
Ja, ik jeun mij hier te vreet! Ik hoop dat we hier nog een eindje gelukkig mogen blijven.

Ook interesse in een nieuwe, veilige thuis? Kom gerust eens langs!